22 marca 5.52

W nocy działają puby i punkty recepcyjne. Funkcjonuje oczywiście wiele różnych miejsc, ale te dwa wydają się szczególnym, choć wcale nie tak oczywistym kontrastem. I tu, i tu toczy się utajone życie, trochę jakby obok życia głównego nurtu. Ludzie potrzebują rozrywki, więc idą do pubu. W punktach recepcyjnych gwar sąsiaduje z ciszą nocną. W pubie głosy mieszają się tak, że w którymś momencie wszystko brzmi jak mówione w obcym języku. W punktach recepcyjnych językiem obcym w jakiś sposób jest język polski. 

Punkty nadawania numeru PESEL korkują się, co zresztą można było przewidzieć. W tej chwili mamy dwa miliony uchodźców. Według doniesień ekspertów za chwilę będzie więcej. Ukraińcy stoją w kolejkach. W niektórych punktach numerki rozdaje się na maj, a mamy marzec. Ukraińcy boją się, że nie zmieszczą się w okienku możliwości załatwiania formalności. Polityka informacyjna państwa nie istnieje. Koordynacja działań dociska samorządy i urzędników. Na pewno część spraw sama się dotrze, gdyż zawsze niektóre sprawy się docierają. Co z tymi, które samoistnie nie docierają się?

Gdy rząd chce bez sensu zmieniać  Konstytucję, sprawy przyziemne rozlatują się. Słucham bicia zegara na wieży miejskiej. Wybija te godziny jak zegar z kukułką, tylko głośniej. Jak poinformowała szwedzka policja, dwie kobiety zmarły w poniedziałek. Zostały pchnięte nożem w szkole średniej w południowej Szwecji, a 18-letni uczeń został aresztowany. Media podają, że był uzbrojony w nóż i siekierę. W tej chwili nie jest znany motyw ataku. 

Myślę, czy kiedyś dowiemy się, czy zauważmy wiadomość na temat motywu, gdy śledzimy informacje na temat wojny. Śmierć dwóch kobiet wydaje się mniej spektakularna niż śmierć z powodu bomb i rakiet. W tej chwili wiele spraw zeszło na dalszy plan i chyba niezbyt słusznie. Ciągle myślę, jak rówieśnicy z Ukrainy wpłyną na młodych z Polski i czy będziemy w stanie im wszystkim pomóc, gdy mamy kryzys psychiatrii dziecięcej i poważne kłopoty z edukacją, przy niepoważnym ministrze edukacji i nauki? Będziemy próbowali, oczywiście, ale na ile wystarczy obowiązkowego optymizmu?

Dopiero teraz dowiaduję się, że nie znaleziono osób, które przeżyły katastrofę samolotu pasażerskiego Boeing 737-800 linii China Eastern Airlinies, który rozbił się w górzystym i zalesionym regionie Kuangsi na południu Chin. Władze Ukrainy donoszą o tysiącach zmarłych w Mariupolu. Wstaje bardzo ładny dzień. Niebo ma barwę niebiesko-fioletowej pomarańczy

Joe Biden ocenił, że rosyjskie oskarżenia, iż Ukraina posiada broń biologiczną i chemiczną mogą świadczyć o tym, że Władimir Putin sam rozważa użycie takich broni w wojnie z Ukrainą. Ambasador Ukrainy Andrij Deszczyca powiedział: Są obawy, że Rosja może zaatakować Polskę. Analizujemy więc. Militarne siły Putina nie sprawiają wrażenia, że byłyby w stanie dokonać czegoś takiego. Pocieszam się tym, choć eksperci nie mają pewności. Białoruś nie weszła do Ukrainy. 

Tyle rakiet zostało skierowanych w naszym kierunku, że człowiek zastanawia się, czy zamiast mózgu, Rosjanie mają pusto w głowie. Zamiast serca, też mają pustkę. I mają pustkę zamiast duszy, powiedział Wołodymyr Zełeński. Zastanawiam się nad tą duszą. Jestem przekonany, że coś takiego nie istnieje, choć rozumiem koncept. Nie poszukuję jednak dobra i zła w przestrzeni metafizycznej. Z mojej perspektywy zło i dobro są tylko i wyłącznie dziełem człowieka, żadne siły duchowe nie uzasadniają istnienia zła, nie podszeptują dobra. Dlatego z mojej perspektywy wojna jest tak wyjątkowo tragiczna, gdyż masowo powoduje śmierć niewinnych ludzi, którzy nie zostaną zbawieni, choć oczywiście mogę się mylić. 

To był dzień ciężkich bojów, ale to jest kolejny dzień, który zbliża nas do zwycięstwa. Chwała Ukrainie, powiedział Wołodymyr Zełeński. Dwadzieścia siedem kolejnych dni z niewiadomą perspektywą kolejnych. Wiosna trwa już drugi dzień, niedługo Wielkanoc, wakacje i już z górki do Bożego Narodzenia, a więc kolejny Sylwester. Zastanawiam się, ile jeszcze paczek spakuje się, zbiórek zorganizuje, darów dostarczy się. Myślę, jak wypełnić utracone życia nowym życiem, być może na chwilę, być może na dłużej, a czasem pewnie na zawsze.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

6 lipca 7.52

Obraz
A gdybym nie napisał nic nad ranem? Tak zupełnie przemilczał wszystko? Nie wspomniał, że na Łotwie wróciła obowiązkowa służba wojskowa, bo Putin i wojna w Ukrainie? Nie przypomniał o aferach polskiego rządu, o kryzysie psychiatrii dziecięcej, o rosnącej inflacji? Poleżał sobie dłużej zawinięty w kocyk jak żywa mumia egipska? Może nie muszę napisać, że Boris Johnson jest w ogniu krytyki, a jego rząd się sypie? A co się stanie, jak nie wspomnę, że co najmniej 10 osób zginęło, a ponad 35 zostało rannych w wyniku eksplozji magazynu z bronią w Jemenie? Przecież wczoraj napisałem tak dużo, nawet wrzuciłem zdjęcia samochodu, wyprodukowałem kolejny ważny list, tym razem do maturzystów, ale to było wczoraj, a dzisiaj jest dzisiaj, jestem tak istotny, jak to co napiszę teraz, algorytmy Facebooka spychają wcześniejsze teksty w przestrzeń nieistnienia.  Co by się stało, gdyby tylko pił kawę z migdałowym mlekiem? I nie napisał, że polski autokar miał wypadek w Rumunii i że zginął ki...
Czytaj więcej

5 lipca 4.18

Obraz
Cisza pustego mieszkania jest bardzo głośna. Szumi lodówka, dźwięczą wspomnienia, rozpadają się powoli kafelki w łazience. Zaobserwowałem ich powolny rozkład, pękają na połączeniach, gdyż mają ponad czterdzieści lat. Kręcę się po nocy jak pająk, przyglądam się sieci tych pęknięć. Czytam w Gazecie Wyborczej, że Renacie Kim nie będzie teraz łatwo, a widać to po reakcjach tuzów polskiego dziennikarstwa. Życzą Lisowi rychłego powrotu do mediów i milczą o powodach zniknięcia. Wiadomość zbiera kilkadziesiąt roześmianych buziek na Facebooku i komentarze wątpliwej jakości. Przemoc w pracy najwyraźniej bawi niektórych, ale to w zasadzie nic dziwnego w kraju, który milczy na temat przemocy domowej.  Piję kawę z migdałowym mlekiem. Jest w pół do trzeciej, nie zasnę już chyba więcej, więc nasłuchuję milczenia budynku i czytam doniesienia z rzeczywistości. Rzucam okiem na zdjęcia Fiat 1100R Marcello Prawie na każdym kucam, przypominam żuczka lub stonkę. Napiszę o tej wyprawie późnie...
Czytaj więcej

9 kwietnia 17.32

Obraz
Ktoś mi napisał, że moje pisanie na temat kościoła jest drzazgą w mojej twórczości, gdyż przecież są ludzie, którzy wierzą i cenią kościół, a ja kpię z symboli tej wiary. Nie tyle kpię, co traktuję je jak wszystkie inne znaki, które można poddawać dowolnej interpretacji. Można też krytykować ich sens, gdyż ja nie widzę sensu w krzyżach, figurkach, obrazach świętych.  Gdyby kościół katolicki nie istniał w ten sposób, co istnieje w przestrzeni publicznej, tylko był ośrodkiem wiary dla wierzących, nie wspominałbym o nim, ale ta podła organizacja wpływa również na moje życie i rozpycha się w przestrzeni publicznej. Skoro wierzący mogą publicznie manifestować swoją wiarę, ja mogę publicznie manifestować swój ateizm. Jeśli ludzie wierzący, tacy jak Przemysław Czarnek i inni jemu podobni, mogą obrażać moje uczucia ateisty, ja mogę obrażać ich uczucia religijne, choć nie rozumiem, co to takiego jest.  To zresztą szerszy problem i kłopot z pisaniem. Piszę przez siebie i z s...
Czytaj więcej