2 kwietnia 8.45

Nie wiem tak naprawdę dlaczego, ale w większości przypadków zawsze przychodzę przed czasem, do pracy, do szkoły, na umówione spotkanie. Tych ostatnich na szczęście mam mało, więc nie tracę czasu na czekanie na czas. W pracy jest dobrze, bo wykorzystuję czas do przygotowania, zawsze przecież jest coś do skserowania. 

Siedzę więc przed czasem, mam kawę, cienie na ławce i pod oczami, rzucam okiem na wiadomości, gdyż akurat w tym czasie nie mam nic innego do zrobienia. Jarosław Kaczyński ogłasza, że choć nie zgadza się z Viktorem Orbanem, to Viktor Orban w zasadzie jest spoko i będzie można kontynuować znajomość. Kawa z jakichś powodów wydaje dźwięki, które jeszcze są słyszalne, bo nie ma nikogo więcej. Jestem sam. 

Zanim wybuchła wojna w Ukrainie, w Polsce brakowało 2-3 milionów mieszkań. Teraz mamy dodatkowe dwa miliony nowych osób, które też muszą gdzieś mieszkać. Matematyczny rachunek prowadzi do smutnych wniosków, że być może za dwa miesiące, kiedy skończą się programy dopłat dla osób goszczących Ukraińców, dojdzie do kryzysu humanitarnego i do fali bezdomności, alarmowała w TOK FM Beata Siemieniako, adwokatka i działaczka społeczna.

Myślę, że to bardzo ważne, właśnie dlatego tak potrzebny jest system, a system tworzy państwo, jeśli oczywiście istnieje.

Mam mało czasu, więc będzie skromnie. Czytam co Wojciech Andrusiewicz ma do powiedzenia na temat pandemii, a snuje w zasadzie poemat. 

Ministerstwo Zdrowia zmieni sposób prezentowania informacji o epidemii. Od dziś codzienne raporty będą zawierały mniej danych, wieszczy. Epidemia ma też swoje koleje komunikacyjne, mówi poetycką frazą, prawie jak jakiś medyczny Adam Mickiewicz lub Marcin Zegadło. 

Patrząc z punktu widzenia komunikacyjnego, nie da się też nie dostrzec, że nasze codzienne raporty nie budzą już takiego zainteresowania. I jest to naturalna kolej rzeczy po dwóch latach epidemii w Polsce. Nie da się w nieskończoność utrzymywać atencji ludzi na tym samym poziomie. Nawet media już tej atencji nie mają. Podsumowując - na pewno w najbliższym czasie będą kolejne zmiany w raportowaniu, wrzuca proroczy finał, a ja myślę o atencji ludzi w temacie śmierci.

Pewnie już nigdy nie dowiem się, dlaczego tak rekordowo dużo nas umierało, nikt nie poniesie za to odpowiedzialności, gdyż nie wystarczy nam atencji. Te wszystkie zgony znikną, rozejdą się po kościach. Zastanawiam się, na jak długo da się utrzymać atencję wobec wojny w Ukrainie. Czy kiedyś też wyjdzie jakiś rzecznik rzeczywistości i powie: patrząc z punktu widzenia komunikacyjnego, nie da się też nie dostrzec, że nasze codzienne raporty na temat wojny w Ukrainie nie budzą już takiego zainteresowania. I jest to naturalna kolej rzeczy po pół roku konfliktu zbrojnego. Nie da się w nieskończoność utrzymywać atencji ludzi na tym samym poziomie. Nawet media już tej atencji nie mają. 

Nie wiem. Muszę jeszcze rozłożyć kserówki, dopić kawę, obowiązkowo przejść się kilka razy po korytarzu, gdyż ciągle coś mnie nosi, mam problem z siedzeniem, a później wykonamy ćwiczenia do egzaminu pozornej dojrzałości.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

6 lipca 7.52

Obraz
A gdybym nie napisał nic nad ranem? Tak zupełnie przemilczał wszystko? Nie wspomniał, że na Łotwie wróciła obowiązkowa służba wojskowa, bo Putin i wojna w Ukrainie? Nie przypomniał o aferach polskiego rządu, o kryzysie psychiatrii dziecięcej, o rosnącej inflacji? Poleżał sobie dłużej zawinięty w kocyk jak żywa mumia egipska? Może nie muszę napisać, że Boris Johnson jest w ogniu krytyki, a jego rząd się sypie? A co się stanie, jak nie wspomnę, że co najmniej 10 osób zginęło, a ponad 35 zostało rannych w wyniku eksplozji magazynu z bronią w Jemenie? Przecież wczoraj napisałem tak dużo, nawet wrzuciłem zdjęcia samochodu, wyprodukowałem kolejny ważny list, tym razem do maturzystów, ale to było wczoraj, a dzisiaj jest dzisiaj, jestem tak istotny, jak to co napiszę teraz, algorytmy Facebooka spychają wcześniejsze teksty w przestrzeń nieistnienia.  Co by się stało, gdyby tylko pił kawę z migdałowym mlekiem? I nie napisał, że polski autokar miał wypadek w Rumunii i że zginął ki...
Czytaj więcej

5 lipca 4.18

Obraz
Cisza pustego mieszkania jest bardzo głośna. Szumi lodówka, dźwięczą wspomnienia, rozpadają się powoli kafelki w łazience. Zaobserwowałem ich powolny rozkład, pękają na połączeniach, gdyż mają ponad czterdzieści lat. Kręcę się po nocy jak pająk, przyglądam się sieci tych pęknięć. Czytam w Gazecie Wyborczej, że Renacie Kim nie będzie teraz łatwo, a widać to po reakcjach tuzów polskiego dziennikarstwa. Życzą Lisowi rychłego powrotu do mediów i milczą o powodach zniknięcia. Wiadomość zbiera kilkadziesiąt roześmianych buziek na Facebooku i komentarze wątpliwej jakości. Przemoc w pracy najwyraźniej bawi niektórych, ale to w zasadzie nic dziwnego w kraju, który milczy na temat przemocy domowej.  Piję kawę z migdałowym mlekiem. Jest w pół do trzeciej, nie zasnę już chyba więcej, więc nasłuchuję milczenia budynku i czytam doniesienia z rzeczywistości. Rzucam okiem na zdjęcia Fiat 1100R Marcello Prawie na każdym kucam, przypominam żuczka lub stonkę. Napiszę o tej wyprawie późnie...
Czytaj więcej

9 kwietnia 17.32

Obraz
Ktoś mi napisał, że moje pisanie na temat kościoła jest drzazgą w mojej twórczości, gdyż przecież są ludzie, którzy wierzą i cenią kościół, a ja kpię z symboli tej wiary. Nie tyle kpię, co traktuję je jak wszystkie inne znaki, które można poddawać dowolnej interpretacji. Można też krytykować ich sens, gdyż ja nie widzę sensu w krzyżach, figurkach, obrazach świętych.  Gdyby kościół katolicki nie istniał w ten sposób, co istnieje w przestrzeni publicznej, tylko był ośrodkiem wiary dla wierzących, nie wspominałbym o nim, ale ta podła organizacja wpływa również na moje życie i rozpycha się w przestrzeni publicznej. Skoro wierzący mogą publicznie manifestować swoją wiarę, ja mogę publicznie manifestować swój ateizm. Jeśli ludzie wierzący, tacy jak Przemysław Czarnek i inni jemu podobni, mogą obrażać moje uczucia ateisty, ja mogę obrażać ich uczucia religijne, choć nie rozumiem, co to takiego jest.  To zresztą szerszy problem i kłopot z pisaniem. Piszę przez siebie i z s...
Czytaj więcej